อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะช้าง
อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะช้าง
มีเนื้อที่ทั้งสิ้น 650 ตารางกิโลเมตร หรือ 406,250 ไร่ ประกอบด้วยเกาะต่าง ๆ
ที่มากถึง 52 เกาะ เรียงตัวกันตั้งอยู่ในเขตอำเภอเกาะช้าง
และบางส่วนของ อำเภอเกาะกูด เกาะที่สำคัญที่สุด คือ เกาะช้าง
นอกจากนี้ยังมีเกาะอื่น ๆ ที่ยังคงสภาพความสวยงามตามธรรมชาติ ได้แก่ เกาะคลุ้ม
เกาะเหลายาใน เกาะง่าม เกาะไม้ซี้ใหญ่ เกาะหวาย เกาะง่าม
บางแห่งมีปะการังใต้น้ำที่คงความสมบูรณ์ตามธรรมชาติเช่น เกาะหวาย และหมู่เกาะรัง ฯลฯ
ที่ทำการอุทยานฯ ตั้งอยู่ทางฝั่งตะวันออกของเกาะช้างใกล้คลองธารมะยม บริเวณด้านหน้ามีท่าเทียบเรือขนาดใหญ่ของอุทยานฯ
นอกจากนี้ยังมีหน่วยพิทักษ์อุทยานอีก
3 จุด ซึ่งล้วนอยู่บนเกาะช้าง คือ บริเวณอ่าวคลองสน บริเวณทางเข้าน้ำตกคลองพลู และบริเวณหมู่บ้านสลักเพชร
เกาะช้าง
เดิมเป็นเกาะที่ไม่มีชุมชนตั้งถิ่นฐานอยู่อาศัย แต่มีความสำคัญในฐานะที่เป็นท่าจอดเรือหลบลมมรสุม
แหล่งเสบียงอาหาร และน้ำจืด โดยเฉพาะที่บริเวณอ่าวสลักเพชร
เกาะช้างเป็นเกาะที่ใหญ่เป็นอันดับ 2
ของประเทศรองจากเกาะภูเก็ต มีเนื้อที่ 429 ตารางกิโลเมตร
ลักษณะภูมิประเทศส่วนใหญ่เป็นเขาสูงมีผาหินสลับซับซ้อน ยอดเขาที่สูงที่สุดได้แก่
เขาสลักเพชร มีความสูงประมาณ 744 เมตร สภาพป่าโดยทั่วไปมีอุดมสมบูรณ์
ส่วนใหญ่เป็นป่าดิบเขา เป็นต้นกำเนิดของต้นน้ำลำธารทำให้มีน้ำตกหลายแห่งบนเกาะ
ด้านฝั่งตะวันออกของเกาะนั้น มีชายฝั่งที่สวยงามอย่างมาก
อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะช้าง เป็นพื้นที่ที่ถูกประกาศเป็นพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน
โดยองค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน เมื่อปี พ.ศ.
2547
ลักษณะภูมิอากาศ
ลักษณะภูมิอากาศของอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะช้าง
แบ่งออกได้ดังนี้
- ฤดูฝน เริ่มตั้งแต่ เดือนพฤษภาคม -
เดือนตุลาคมของทุกปี เป็นช่วงเวลาที่ได้รับอิทธิพลจาก
มรสุมตะวันตกเฉียงใต้
ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยรายปีประมาณ 4,700 มิลลิเมตร
- ฤดูหนาว เริ่มตั้งแต่ เดือนพฤศจิกายน
- กุมภาพันธ์ ในระยะนี้มีมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือ
พัดปกคลุมพื้นที่
ทำให้อุณหภูมิลดลงอากาศหนาวเย็น
- ฤดูร้อน ริ่มตั้งแต่เดือน มีนาคม -
เดือนเมษายน ในระยะนี้ดวงอาทิตย์กำลังเคลื่อนผ่านเส้นศูนย์สูตรไปทางซีกโลกเหนือ
ลมมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือมีกำลังอ่อนค่อนข้างจะแปรปรวน มีฝนตกน้อย ทำให้อากาศร้อนอบอ้าว
โดยเฉพาะในเดือนเมษายน มีอุณหภูมิเฉลี่ยตลอดปีประมาณ 27 องศาเซลเซียส
ลักษณะภูมิประเทศ
อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะช้าง มีความหลากหลายของพืชพรรณมาก
ส่วนใหญ่เป็น ป่าดงดิบชื้น
เป็นป่าที่ค่อนข้างห่างจากชายฝั่ง
พืชพรรณธรรมชาติส่วนใหญ่เป็นไม้สกุลพลอง สารภีป่า และไม้ในสกุลหว้า ขึ้นปนอยู่ประปราย.
พันธุ์ไม้ที่สำคัญได้แก่ ยางนา กระบาก ตะเคียนทอง ทะโล้ พญาไม้ เปล้า หลาวชะโอน เต่าร้าง หวาย เตยย่าน กล้วยไม้ ไผ่
เร่ว กระวาน ฯลฯ
มีที่ราบตามชายฝั่งทะเลในบริเวณหมู่บ้านสลักเพชร หมู่บ้านสลักคอก หมู่บ้านคลองสน
และอ่าวคลองพร้าว พืชพรรณธรรมชาติที่พบเป็น ป่าชายหาดลักษณะเป็นป่าโปร่งมีพรรณไม้ขึ้นอยู่ไม่กี่ชนิด
เช่น หูกวาง สารภีทะเล เมา เสม็ด เตยทะเล เป็นต้น.
ตามชายฝั่งที่เป็นดินเลนบริเวณอ่าวและปากคลองลำธารต่าง
ๆ จะพบ ป่าชายเลน พันธุ์ไม้ที่สำคัญได้แก่ โกงกางใบใหญ่ โกงกางใบเล็ก โปรงขาว แสม
พังกาหัวสุม ถั่วดำ แสม ตะบูน ปอทะเล และตีนเป็ดทะเล และป่าพรุ
เป็นสังคมพืชที่เกิดขึ้นบริเวณที่มีน้ำขังตลอดปี บริเวณอ่าวสลักคอกและอ่าวสลักเพชร พันธุ์ไม้ที่พบได้แก่ เหงือกปลาหมอ
และกก เป็นต้น ขอขอบคุณข้อมูลจาก วิกิพีเดีย | 
